Haiti donderdag
Door: wilma
Blijf op de hoogte en volg wilma
29 Januari 2010 | Dominicaanse Republiek, Santa Rosa
Lieve familie en vrienden,
Ja jullie lezen het al in de titel het zal nu ook gaan over Haiti. Er gebeuren weer bijzondere dingen kan ik wel zeggen. Afgelopen woensdag zijn we erachter gekomen dat Esdras vanuit de kerk een inzamelings actie aan het houden was in Bani. Een aantal kerken die samen werken voor een kerk in Haiti. Karin en ik zaten in de kerk en zagen voorin zwarte plastic zakjes liggen en vroegen ons al af waar dat voor was. Esdras heeft een oproep gedaan in de kerk om voor Haiti spullen in te zamelen. Het ontroerde mij want veel hebben ze niet en toch lagen er veel zakjes. Er zaten soms wel dingen zoals eten wat niet houdbaar was. Maar het gaat om het idee het komt recht uit hun hart dat is duidelijk.
Ja en toen ik hoorde dat Esdras op donderdag met een aantal anderen naar Haiti zou gaan om spullen te brengen was het mij gelijk duidelijk dat ik de giften uit Nederland toch aan esdras mee zou geven. Maar ja ik vond het eigenlijk wel heel fijn om zelf de spullen te gaan kopen dus ben met Esdras woensdag middag op pad gegaan met het brommertje.
Bij de christelijke radio studio waar ook een winkeltje aan verbonden is werd alles verzameld. Rijst, melkpoeder, lucifers, kaarsjes, zaklantaarns, blikjes vis en nog meer. Baby voeding en pampers waren al aangeschaft en heel veel flesjes en zakjes water. Blikken voedsel, toiletpapier noem maar op het stond er helemaal vol. Ik vond het geweldig om samen met esdras dit te kunnen kopen. En ik moet zeggen toen ik hoorde dat Esdras zou gaan was mijn wil wel erg aanwezig. Ik wil mee!
Maar ik heb me die dag wel afgevraagd of het verstandig zou zijn. In Nederland heb ik verschillende mensen gezegd nee ik ga niet naar Haiti, tenzij Esdras een kar heeft geregeld en gaat. Ja en jawel het moest zo zijn. Met Esdras uitgebreid over gesproken of ik het wel aan kan en of het verstandig is. En toch het werd me aangereikt. Ik wilde niet een aantal dagen en ik dacht dat het zo was maar we zouden alleen maar 1 dag gaan op en neer dus lang reizen. En er was nog 1 plek in de auto omdat 1 dominee niet mee kon. Met 3 dominee´s van verschillende kerken een diaken en de man van de radio ging ik dus om 5 uur in de ochtend op stap vanuit bani. Nog een jongen uit de wijk die met de vrachtwagen meeging.
Ik moet zeggen ik heb die nacht niet goed geslapen ja tot 2 uur daarna niet meer. Heb ik het nu wel goed gekozen maar toch iets in mij was sterker ik ga! Heel moe natuurlijk in de auto en veel proberen te slapen.Ik vond het verstandiger jullie achteraf te berichten ivm zorgen die jullie misschien wel gaan maken.
Ja net voor de grens bij het ziekenhuis van nog de dominicaanse republiek zag je veel wagens met voedel, rode kruis, leger enz. Ook tenten. Ik vond het maar spannend hoor. We moesten ons melden bij een tent. Vanuit een koele auto zo de hitte in en het ging heel snel ineens. Esdras en de anderen melden zich en ik hoorde dat er injecties werden gegeven. Ik schrok me rot en voelde me direct niet goed meer. Ja daar moet je wilma voor heten. Ook kregen ze 2 pillen tegen malaria. HELP dacht ik wat nu. Ik verstond het maar half en ik voelde hem al aankomen dus zakken naar de grond toe laag blijven en hups binnen een noodtime lag ik languit op de grond. Flauwgevallen. Met als vervolg dat er direct een brancard kwam en op werd gelegd en ze brachten me naar de ehbo ziekenhuis post.
Ik werd wakker op de brancard en ik dacht o nee heb ik weer hoor. Het gaat weer hoor ik kan wel lopen maar nee dat mocht niet. Na bloeddruk opgemeten te hebben kon ik uitleggen wat het was. Nou begint al lekker dacht ik misschien toch de verkeerde keus. Ik heb de pillen genomen en een valdisper kon even geen kwaad. Ik heb me rustig gehouden gegeten en gedronken het ging goed. Fijn was anders maar wel een beleving.
Ja en dan de vraag wat tref ik straks in Haiti aan. Bij de grens een grote hectiek. We zouden om 2 uur onder begeleiding van het leger de grens over gaan omdat het eigenlijk te gevaarlijk zou zijn. Het duurde heel lang en op veel plekken waren mensen aan het inenten tegen ziektes. Niet kijken maar! En een gekte van auto s, mensen lopend met spullenm, vrachtwagens, leger mensen. Brommers, bussen een grote gekte. Veel te zien dus we moesten toch lang wachten. Op straat werden de geldsoorten gewisseld.
Esdras ging op pad om vrienden te vinden die ons konden begeleiden over de grens. Twee jongens van Haiti heeft hij gevonden en met hun gingen we de grens over dus geen leger! En over de grens sprongen er nog 3 jongens op de vrachtwagen die mee reden. Belangrijk Haitianen bij ons te hebben. Een lange tocht met gaten in de weg. Een prachtige natuur overigens. We kwamen dichterbij het dorpje waar we moesten zijn. In het begin was er nog niks te zien maar later een heel eind richting de hoofdstad zagen we het eerste huis in elkaar gezakt. Dat kwam wel binnen. Zo vreemd om te zien. Gelukkig zijn we heelhuids bij de kerk aan gekomen waar we de spullen konden brengen.
De kerk heeft zelf om hulp van Esdras gevraagd wel bijzonder. Ze hebben daar een aantal jongeren die in santa rosa hebben gewoond. En hij kent de dominee ook goed. Na uitladen zijn we schrik niet naar de hoofdstad gereden met een van de jongeren die alles vertelde. Het was namelijk 20 minuten rijden.
In Nederland kon ik de beelden op tv niet zien heb ik ook niet gedaan. De krant was voor mij genoeg. Maar nu reed ik zelf in de stad heb alles gezien met eigen ogen. Enorm veel verwoest. Het ene gebouw ziet er goed uit terwijl ernaast alles is ingestort. Een grote bende en tegelijk voor de echte stad was er een markt mega groot waar alles door ging mensen kochten en verkochten van alles. Heel druk! Ergens anders stonden mensen in de rij voor voedsel. Bij het paleis zijn we uit de auto geweest daar tegenover waren tenten opgezet. Hele velden vol met tenten hebben we gezien. In het dal zagen we een stad helemaal verwoest. Gelukkig zijn we geen lichamen tegen gekomen. We hebben voor de zekerheid een mondkapje meegenomen. Enorme stof bende.
Die jongen heeft veel verteld waar wat was. Ik zag met eigen ogen hoe een chaos met de gebouwen was ingestort en besefte maar al te goed dat er nog mensen onder kunnen liggen. Het is raar om te schrijven nu maar het is ook goed dit te delen. Het is nog zo vers en ik ga nu hier in santa rosa gewoon weer verder. En toch is het belangrijk het te delen. We hebben ook foto´s genomen. Voelt heel dubbel maar toch is het ook nodig om te kunnen vertellen en te verwerken. Al weet ik dat mijn gevoel dubbel is.
Wat ik hoorde van de mensen hier is dat de media echt alleen de heftige dingen meld en zoveel verschillende verhalen gaan de ronde. Wij zijn er geweest en hebben alles gezien. Er moet zoveel gebeuren.
Maar ook wetend dat er net voor de grens heel veel mensen in een ziekenhuis liggen met 1 arm of 1 been, vreselijke wonden enz. Ze hebben niks meer. De hulp van alle landen gaat naar haiti maar die mensen zijn daar en hebben ook niks. Ja het is niet niks.
We zijn dezelfde dag nog terug gegaan naar santa rosa waar we pas om 2 uur s nachts aankwamen. We waren verdwaald. Ik ben heel dankbaar dat alles is gegaan zoals het ging en dat ik mee kon er plek was in de auto. En Esdras mij duidelijk maakte dat hij zorg draagt voor zijn eigen veiligheid maar ook die van mij. Ik had het vertrouwen. Wat ik mooi vond is dat we ´s ochtend vroeg voor vertrek psalm 121 lazen. Tenminste ik dacht dat het deze was. En daarna met elkaar gebeden en toen op stap.
We hebben het goed met elkaar gehad deze dag en veel indrukken opgedaan. Het met elkaar delen wat het zoal gedaan heeft gaat nog wel komen. Inmiddels heb ik weer fluitles gegeven en wat kinderwerk gedaan. Verder ben ik niet zo actief als andes ik bouw meer rust in maar dat moet ook wel. Ik wil nog veel meer kwijt maar ik stop er even mee want het internet cafe stopt er ook zo mee en ik ga naar bed toe goed plan. Ik ga nu eindelijk even echt slapen. En morgen dan zien we wel weer.
O ja ik heb een telefoon gekocht ja wel een echte dominicaanse telefoon voor wel 7 euro. Kan iedereen me teminste bereiken hier. Voelt wel fijn hoor en karin kan me nu ook bereiken. Nou dit was het even voor vanavond. O nee nog even dit. Heb een heel leuk filmpje van de school en de lessen die worden gegeven echt geweldig leuk. Morgen hebben we een verjaardag Yerfeny word 15 en dat is hier een heel groot feest. Lijkt net een trouwerij heel apart. En vanmiddag heb ik een blouse gekocht op straat bij marisol zij staat op de markt en verkoopt kleding. Wij zijn te gast in haar huis. Wel fijn hoor. Nu echt.
Saludos
Wilma
Ja jullie lezen het al in de titel het zal nu ook gaan over Haiti. Er gebeuren weer bijzondere dingen kan ik wel zeggen. Afgelopen woensdag zijn we erachter gekomen dat Esdras vanuit de kerk een inzamelings actie aan het houden was in Bani. Een aantal kerken die samen werken voor een kerk in Haiti. Karin en ik zaten in de kerk en zagen voorin zwarte plastic zakjes liggen en vroegen ons al af waar dat voor was. Esdras heeft een oproep gedaan in de kerk om voor Haiti spullen in te zamelen. Het ontroerde mij want veel hebben ze niet en toch lagen er veel zakjes. Er zaten soms wel dingen zoals eten wat niet houdbaar was. Maar het gaat om het idee het komt recht uit hun hart dat is duidelijk.
Ja en toen ik hoorde dat Esdras op donderdag met een aantal anderen naar Haiti zou gaan om spullen te brengen was het mij gelijk duidelijk dat ik de giften uit Nederland toch aan esdras mee zou geven. Maar ja ik vond het eigenlijk wel heel fijn om zelf de spullen te gaan kopen dus ben met Esdras woensdag middag op pad gegaan met het brommertje.
Bij de christelijke radio studio waar ook een winkeltje aan verbonden is werd alles verzameld. Rijst, melkpoeder, lucifers, kaarsjes, zaklantaarns, blikjes vis en nog meer. Baby voeding en pampers waren al aangeschaft en heel veel flesjes en zakjes water. Blikken voedsel, toiletpapier noem maar op het stond er helemaal vol. Ik vond het geweldig om samen met esdras dit te kunnen kopen. En ik moet zeggen toen ik hoorde dat Esdras zou gaan was mijn wil wel erg aanwezig. Ik wil mee!
Maar ik heb me die dag wel afgevraagd of het verstandig zou zijn. In Nederland heb ik verschillende mensen gezegd nee ik ga niet naar Haiti, tenzij Esdras een kar heeft geregeld en gaat. Ja en jawel het moest zo zijn. Met Esdras uitgebreid over gesproken of ik het wel aan kan en of het verstandig is. En toch het werd me aangereikt. Ik wilde niet een aantal dagen en ik dacht dat het zo was maar we zouden alleen maar 1 dag gaan op en neer dus lang reizen. En er was nog 1 plek in de auto omdat 1 dominee niet mee kon. Met 3 dominee´s van verschillende kerken een diaken en de man van de radio ging ik dus om 5 uur in de ochtend op stap vanuit bani. Nog een jongen uit de wijk die met de vrachtwagen meeging.
Ik moet zeggen ik heb die nacht niet goed geslapen ja tot 2 uur daarna niet meer. Heb ik het nu wel goed gekozen maar toch iets in mij was sterker ik ga! Heel moe natuurlijk in de auto en veel proberen te slapen.Ik vond het verstandiger jullie achteraf te berichten ivm zorgen die jullie misschien wel gaan maken.
Ja net voor de grens bij het ziekenhuis van nog de dominicaanse republiek zag je veel wagens met voedel, rode kruis, leger enz. Ook tenten. Ik vond het maar spannend hoor. We moesten ons melden bij een tent. Vanuit een koele auto zo de hitte in en het ging heel snel ineens. Esdras en de anderen melden zich en ik hoorde dat er injecties werden gegeven. Ik schrok me rot en voelde me direct niet goed meer. Ja daar moet je wilma voor heten. Ook kregen ze 2 pillen tegen malaria. HELP dacht ik wat nu. Ik verstond het maar half en ik voelde hem al aankomen dus zakken naar de grond toe laag blijven en hups binnen een noodtime lag ik languit op de grond. Flauwgevallen. Met als vervolg dat er direct een brancard kwam en op werd gelegd en ze brachten me naar de ehbo ziekenhuis post.
Ik werd wakker op de brancard en ik dacht o nee heb ik weer hoor. Het gaat weer hoor ik kan wel lopen maar nee dat mocht niet. Na bloeddruk opgemeten te hebben kon ik uitleggen wat het was. Nou begint al lekker dacht ik misschien toch de verkeerde keus. Ik heb de pillen genomen en een valdisper kon even geen kwaad. Ik heb me rustig gehouden gegeten en gedronken het ging goed. Fijn was anders maar wel een beleving.
Ja en dan de vraag wat tref ik straks in Haiti aan. Bij de grens een grote hectiek. We zouden om 2 uur onder begeleiding van het leger de grens over gaan omdat het eigenlijk te gevaarlijk zou zijn. Het duurde heel lang en op veel plekken waren mensen aan het inenten tegen ziektes. Niet kijken maar! En een gekte van auto s, mensen lopend met spullenm, vrachtwagens, leger mensen. Brommers, bussen een grote gekte. Veel te zien dus we moesten toch lang wachten. Op straat werden de geldsoorten gewisseld.
Esdras ging op pad om vrienden te vinden die ons konden begeleiden over de grens. Twee jongens van Haiti heeft hij gevonden en met hun gingen we de grens over dus geen leger! En over de grens sprongen er nog 3 jongens op de vrachtwagen die mee reden. Belangrijk Haitianen bij ons te hebben. Een lange tocht met gaten in de weg. Een prachtige natuur overigens. We kwamen dichterbij het dorpje waar we moesten zijn. In het begin was er nog niks te zien maar later een heel eind richting de hoofdstad zagen we het eerste huis in elkaar gezakt. Dat kwam wel binnen. Zo vreemd om te zien. Gelukkig zijn we heelhuids bij de kerk aan gekomen waar we de spullen konden brengen.
De kerk heeft zelf om hulp van Esdras gevraagd wel bijzonder. Ze hebben daar een aantal jongeren die in santa rosa hebben gewoond. En hij kent de dominee ook goed. Na uitladen zijn we schrik niet naar de hoofdstad gereden met een van de jongeren die alles vertelde. Het was namelijk 20 minuten rijden.
In Nederland kon ik de beelden op tv niet zien heb ik ook niet gedaan. De krant was voor mij genoeg. Maar nu reed ik zelf in de stad heb alles gezien met eigen ogen. Enorm veel verwoest. Het ene gebouw ziet er goed uit terwijl ernaast alles is ingestort. Een grote bende en tegelijk voor de echte stad was er een markt mega groot waar alles door ging mensen kochten en verkochten van alles. Heel druk! Ergens anders stonden mensen in de rij voor voedsel. Bij het paleis zijn we uit de auto geweest daar tegenover waren tenten opgezet. Hele velden vol met tenten hebben we gezien. In het dal zagen we een stad helemaal verwoest. Gelukkig zijn we geen lichamen tegen gekomen. We hebben voor de zekerheid een mondkapje meegenomen. Enorme stof bende.
Die jongen heeft veel verteld waar wat was. Ik zag met eigen ogen hoe een chaos met de gebouwen was ingestort en besefte maar al te goed dat er nog mensen onder kunnen liggen. Het is raar om te schrijven nu maar het is ook goed dit te delen. Het is nog zo vers en ik ga nu hier in santa rosa gewoon weer verder. En toch is het belangrijk het te delen. We hebben ook foto´s genomen. Voelt heel dubbel maar toch is het ook nodig om te kunnen vertellen en te verwerken. Al weet ik dat mijn gevoel dubbel is.
Wat ik hoorde van de mensen hier is dat de media echt alleen de heftige dingen meld en zoveel verschillende verhalen gaan de ronde. Wij zijn er geweest en hebben alles gezien. Er moet zoveel gebeuren.
Maar ook wetend dat er net voor de grens heel veel mensen in een ziekenhuis liggen met 1 arm of 1 been, vreselijke wonden enz. Ze hebben niks meer. De hulp van alle landen gaat naar haiti maar die mensen zijn daar en hebben ook niks. Ja het is niet niks.
We zijn dezelfde dag nog terug gegaan naar santa rosa waar we pas om 2 uur s nachts aankwamen. We waren verdwaald. Ik ben heel dankbaar dat alles is gegaan zoals het ging en dat ik mee kon er plek was in de auto. En Esdras mij duidelijk maakte dat hij zorg draagt voor zijn eigen veiligheid maar ook die van mij. Ik had het vertrouwen. Wat ik mooi vond is dat we ´s ochtend vroeg voor vertrek psalm 121 lazen. Tenminste ik dacht dat het deze was. En daarna met elkaar gebeden en toen op stap.
We hebben het goed met elkaar gehad deze dag en veel indrukken opgedaan. Het met elkaar delen wat het zoal gedaan heeft gaat nog wel komen. Inmiddels heb ik weer fluitles gegeven en wat kinderwerk gedaan. Verder ben ik niet zo actief als andes ik bouw meer rust in maar dat moet ook wel. Ik wil nog veel meer kwijt maar ik stop er even mee want het internet cafe stopt er ook zo mee en ik ga naar bed toe goed plan. Ik ga nu eindelijk even echt slapen. En morgen dan zien we wel weer.
O ja ik heb een telefoon gekocht ja wel een echte dominicaanse telefoon voor wel 7 euro. Kan iedereen me teminste bereiken hier. Voelt wel fijn hoor en karin kan me nu ook bereiken. Nou dit was het even voor vanavond. O nee nog even dit. Heb een heel leuk filmpje van de school en de lessen die worden gegeven echt geweldig leuk. Morgen hebben we een verjaardag Yerfeny word 15 en dat is hier een heel groot feest. Lijkt net een trouwerij heel apart. En vanmiddag heb ik een blouse gekocht op straat bij marisol zij staat op de markt en verkoopt kleding. Wij zijn te gast in haar huis. Wel fijn hoor. Nu echt.
Saludos
Wilma
-
30 Januari 2010 - 10:48
Pieter Van Der Tang:
Hoi Wilma,
Zo te lezen was dat weer een hele indrukwekkende ervaring. Bijzonder hoor dat je daar heen kon.
Misschien is het handig om je nummer op je site te zetten zodat je familie en vrienden uit Nederland je kunnen bellen (of je mailt ze je nummer als je het niet op internet wilt, maar het is toch maar een tijdelijk nummer dus zo privacygevoelig is het ook niet denk ik). Bellen via hallobuitenland.nl kost maar 10 cent per minuut(0900-5050270, landnummer 001, zie de link op deze pagina) . Aan de lengte van het stukje dat je gepubliceerd hebt te zien zou je het best leuk vinden om in het nederlands met bekenden over je belevenissen te praten.
Groeten en bedankt dat je ons op de hoogte houdt van je avonturen.
Ah, en feliciteer Jerfeny van me, en doe ze de groeten van me in Santa Rosa.
Pieter -
30 Januari 2010 - 11:07
Floor:
Hey lieve Wilma,
Wat een fantastisch verhaal!
Wat een ervaring, dat je dit hebt mee mogen maken, heel bijzonder.
Een heel fijne tijd verder.
Kus en liefs,
Floor -
30 Januari 2010 - 15:31
Karin:
tja wat moet ik daar op zeggen. Indrukwekkend en een ervaring denk ik om nooit meer te vergeten. Pas goed op jezelf.
veel liefs je zusje -
30 Januari 2010 - 18:37
Germaine:
Lieve Wilma, wat heb je weer veel mee gemaakt zeg, fijn dat je zoveel met ons deeld, goed dat je wat rust inbouwdt! liefs and take care, Germaine -
01 Februari 2010 - 14:18
Ma En Jopie:
hallo wilma, wat maak je toch een boel mee! Prachtig om te lezen,indrukwekkend! Naalden moet je niet zien!
Hier is alles oké. Ik zit je moeder wat te leren op de computer. Uiteraard met een gebakje erbij!!!!!
Groetjes van je moeder en mij. -
01 Februari 2010 - 14:18
Ma En Jopie:
hallo wilma, wat maak je toch een boel mee! Prachtig om te lezen,indrukwekkend! Naalden moet je niet zien!
Hier is alles oké. Ik zit je moeder wat te leren op de computer. Uiteraard met een gebakje erbij!!!!!
Groetjes van je moeder en mij. -
01 Februari 2010 - 14:18
Ma En Jopie:
hallo wilma, wat maak je toch een boel mee! Prachtig om te lezen,indrukwekkend! Naalden moet je niet zien!
Hier is alles oké. Ik zit je moeder wat te leren op de computer. Uiteraard met een gebakje erbij!!!!!
Groetjes van je moeder en mij. -
01 Februari 2010 - 17:31
Johan:
Ik had niet anders verwacht... pas goed op jezelf!
Liefs
je broer -
02 Februari 2010 - 12:20
Truus:
Lieve Wil, wat indrukwekkend allemaal. Je bent een kanjer van de bovenste plank ( Christus woont toch op de bovenste plank ..) Heel veel liefs, alle goeds, knuffel van truus, zorah, nina, boris en bontje XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
